En wéér waren oud-spelers, -trainers en voormalig begeleiders van Excelsior te gast op Woudestein, ditmaal bij de thuiswedstrijd tegen FC Twente. Het met 0-0 afgesloten duel was de kapstok waaraan de reünie werd opgehangen. Het was in de sfeervolle lounge voor, tijdens en na de wedstrijd weer ouderwets gezellig, mede doordat tal van ‘de mannen van weleer’ hun partner hadden meegenomen.
De Legends, zoals ze liefkozend worden genoemd, zijn een fundament-met-een-historie-van-jewelste en dat zat Excelsior Rotterdam nooit vergeten. Op de geweldige opkomst, met tal van nieuwkomers, kunnen de initiatiefnemers trots zijn. En natuurlijk werd er weer veel gelachen door de Excelsior-voetbalvrienden van weleer, die elkaar vaak lang niet hadden gezien. Zoals bij het clubje met André Stafleu, Cor Pot, Frans Meijer, René Vermunt en Gijs Zwaan, aangevuld door mister Excelsior, oud-speler én -trainer Thijs Libregts.
Kleedkamerverhalen uit de voetballerij kunnen oud zijn, versleten raken ze nooit. Trainen op het modderveld voor het hoofdgebouw op het huidige parkeerterrein bijvoorbeeld. Met trainer Joop Castenmiller, tevens werkzaam als dameskapper, in zijn hagelwitte trainingspak. Soms koud douchen in de uit hout opgetrokken kleedruimtes achter het doel, aan de kant van de Maasboulevard, omdat de verwarming het weer eens niet deed. Het was door de jaren heen immers geen vetpot op Woudestein. Maar sfeervol en gezellig was het wél.
Tijdens het klaverjassen in de bus of trein, steevast bij uitwedstrijden. Altijd kameraadschap en mede daardoor zo goed mogelijk presteren. Zo weet de nog steeds jeugdig ogende Legend Aad Leenheer (61 alweer, destijds als rechtsback opvolger van Bertram Tabbernee), nog steeds dat hij samen met zijn maat Carlo van Tour naar het woonhuis van penningmeester Mart Borneman reed, om drie maanden achterstallig salaris te claimen. En dat ze het (keurig in bruine envelopjes) nog kregen ook. Net als good old Aad den Butter, speelde Leenheer maar liefst dertien jaar in de hoofdmacht van Excelsior.
,,Waarvan vijf seizoenen achter elkaar in de eredivisie’’, weet de altijd als semiprof (hij werkte destijds voor ING-bank, vestiging Hoogstraat) spelende aanvoerder nog haarzuiver. ,,Rob Jacobs was toen onze trainer/coach en denk nou niet dat het altijd makkelijk was om te handhaven. Maar we waren een hechte, ijzersterke vriendengroep, met bikkelaars als Ton Pattinama, André Wasiman en ‘rooie Koos’ Waslander. Maar ook met tal van andere klasse-spelers als Henk van Goozen, Graeme Rutjes, Nico Jalink en Bart Latuheru.’’
Rob Jacobs, die zijn vakmanschap toen al koppelde aan een forse dosis humor, in oktober alweer zijn tachtigste verjaardag viert en volop credits geeft aan zijn mentor-trainer Thijs Libregts: ,,Als opvolger van Hans Dorjee, daarvoor Thijs Libregts, twee trainers bij wie ik assistent was en waarvan ik het vak heb geleerd, kwam ik in 1982 alléén voor de groep te staan. Met ex-bokspromotor Aad Veerman als conditionele hulptrainer, dat wel. Totaal vreemd was ik zeker niet op Woudestein, want ik had als speler (onder de legendarische trainer Bob Janse) al een Excelsior-verleden. Onder ‘Ouwe Bob’, wat een geweldige man was dat, promoveerden we met de van Feyenoord teruggekeerde aanvoerder Thijs Libregts en andere spelers van het destijds opgeheven Xerxes/DHC toen op in één ruk van de tweede-, naar de eredivisie, uniek uiteraard.’’
Ondertussen vergeet de in Crooswijk opgegroeide ras-Rotterdammer te vertellen dat zijn prestatie, om met Excelsior vijf seizoenen onafgebroken in de hoogste klasse van het Nederlandse voetbal uit te komen, óók een unicum was. Als de analist van RTV Rijnmond daaraan wordt herinnerd, komt de puur-Rotterdamse spraakwaterval los: ,,Er waren seizoenen bij waarbij er maar acht (!) spelers op de eerste training waren.’’
Zoals de toen ook afwezige Aad Leenheer: ,,Ik wilde na zoveel jaren trouwe dienst eindelijk wel eens een verbetering van mijn contract”, vertelt Leenheer, inmiddels al jaren in een commerciële functie werkzaam voor Excelsior-sponsor Eticoll. ,,Dan waren er met voorzitter Jaap Bontenbal en Mart Borneman besprekingen hoe ik extra beloond zou kunnen worden, want salarisverhoging zat er niet in. Met als uitkomst dat Rob Albers van hoofdsponsor AKAI (in 2014 op 68-jarige leeftijd veel te vroeg overleden) me dan wel een peperdure stereo-installatie zou geven. Zo’n toren had toen een verkoopwaarde van tweeduizend (!) gulden. Dat was destijds een vermogen. Helaas heb ‘m niet meer.’’
Ook andere Excelsior Legends als Gijs Zwaan (63, zowel speler als assistent-trainer) en Johan Voskamp (38, die zijn carrière op Woudestein begon, er bij Sparta op Het Kasteel acht (!) maakte tegen FC Almere en nog bij Slask Wroclav in Polen speelde) hadden het geweldig naar hun zin op Woudestein. De flamboyante Zwaan (komend seizoen trainer bij vv Slikkerveer), die zijn debuut in het eerste elftal maakte tegen de latere eredivisie-kampioen AZ uit Alkmaar’, met Eddy Treytel, Wim van Hanegem en Kristen Nygaard in de gelederen: ,,Rob Jacobs wilde een speler met een dierennaam in zijn ploeg, en dat was ik.’’
Johan Voskamp, tot slot: ,,Ik woonde in het Westland, waar ik bij Lyra en later Westlandia speelde, om als twintigjarige bij Excelsior te tekenen, waar de basis voor mijn latere profcarrière werd gelegd. Aan de warmte en gemoedelijkheid, maar toch professionaliteit op Woudestein heb ik nog steeds prima herinneringen.’’
Het is ondoenlijk álle Legends bij naam te noemen, maar ze waren er. Van Piet Luck tot André Stafleu, Beb van der Heiden tot Theo van Toledo, Ton Wickel tot Nico Jalink, Frans van der Heide tot Edwin van Buren, René Vermunt tot Johan Voskamp, Thijs Libregts tot Ard van Peppen, Cor Pot tot Robert Braber, Ton Pattinama tot Frans Meijer, Jan Kleingeld tot Gerrit Kort en Rob Jacobs tot Gijs Zwaan. En hopelijk in het seizoen 2023-2024 opnieuw!
Tekst: Hans Maaskant
