Elke woensdagochtend trainen de Excelsior Vrouwen naast het veld waar de ‘oudjes’ van Excelsior Walking Football hun kunsten vertonen. En elke week is er contact tussen deze twee totaal verschillende teams. Het werd dus tijd voor een onderling potje voetbal. De teams werden gemixt en namen het afgelopen woensdag tegen elkaar op.
‘Meneer! Meneer!’ schreeuwt een van de speelsters van Excelsior Vrouwen naar een van de mannen van de Walking Football-ploeg. Ze mogen deze keer samen in één team spelen, de speelster – een derde in leeftijd van de walking footballer – vraagt respectvol om te bal. De samengestelde teams blijken overigens niet minder fanatiek, elk doelpunt wordt uitgebreid gevierd. En als een van de teams een vrije trap vlak voor het doeltje te nemen krijgt, wordt een uitgebreide muur neergezet, inclusief twee ‘muurliggers’ om een treffer koste wat het kost te voorkomen.
De vrouwen van Excelsior en de 55-plussers Walking Footballers speelden al eerder tegen elkaar tijdens de Fandag aan het begin van dit seizoen. ,,Ik heb toen ook meegedaan en dat was echt erg leuk. Al is het wel heel anders dan wat wij normaal doen’’, zegt Rachel Kleine. Peter Stolk van Walking Football: ,,Je mag eigenlijk alleen maar wandelen.’’
Hendrik Nolles – een van de Walking Footballers van het eerste uur – legt de regels aan het begin nog even uit. De meiden houden zich er in de eerste minuten keurig aan, maar als ze ‘postbode’ Fred al snel volle kracht vooruit over het veld zien vliegen (Peter Stolk: ,,Die kan alleen maar hardlopen’’) besluiten ook de speelsters van Excelsior Vrouwen er iets meer pit in te gooien. ,,Het mag bij ons gerust een stukje vlotter. We houden ons niet zo aan de regels’’, zegt Peter lachend.
,,We hebben samen echt plezier’’, zegt Rachel over dit bijzondere initiatief. Peter: ,,Ik speel wel wat voorzichtiger, je kijkt toch uit tegen die meiden.’’ Rachel: ,,Nou niet iedereen hoor, haha.’’ Peter: ,,Dat klopt wel, sommigen zijn niet te houden. Ik vind het ook leuk om te zien hoe die meiden voetballen. Ik ben hier op mijn twaalfde lid geworden en toen had je helemaal geen vrouwenvoetbal. Maar als je ziet hoe zij het doen, daar kunnen wij op onze leeftijd nog van leren, haha.’’
Veel mannen van Walking Football zijn trouwe supporters van Excelsior Vrouwen en doordat ze elkaar elke woensdag zien, is een goede band ontstaan. Rachel: ,,Ze hebben wel vaak commentaar op ons, haha. Alleen daarom was het leuk om een keer samen te voetballen.’’ Peter: ,,We hebben vandaag gezien dat we weinig reden hebben om commentaar te leveren. Die meiden moeten alleen wel leren dat het Peter is en geen meneer en u. Als ze dat zeggen, voel ik me echt oud en dat wil ik niet.’’
Want oud voelt Peter zich zeker niet: ,,Als je oud bent kun je dit niet meer doen. Ik heb negen maanden thuisgezeten met een rugblessure, toen voelde ik me wel oud. Als je niet meer kunt bewegen, is dat echt vervelend.’’ Rachel, die in de eerste helft direct twee keer scoorde, ziet zichzelf over heel wat jaren ook wel Walking Football spelen: ,,Je bent in beweging en hebt contact met andere mensen. Dat is toch hartstikke leuk?’’ Peter: ,,Zeker weten. Wij blijven na afloop ook hangen voor een potje kaart. Doen jullie dat ook?’’ Rachel: ,,Nou de meesten van ons moeten na de training naar school of aan het werk.’’ Peter: ,,Oh ja, nou daar zijn de meesten bij ons te oud voor.’’
Tijdens de pauze drinken de mannen en vrouwen gezamenlijk koffie en thee in de kantine van Sportclub Excelsior. Maar als na tien minuten het sein voor de strijd wordt gegeven, haast iedereen zich naar het veld voor de tweede helft. Als de onderlinge wedstrijdjes er rond 11:00 uur opzitten, is iedereen het erover eens dat dit initiatief een vervolg verdient. Er gaat zelfs een ‘Winning Team’ op de foto voor de socialmediakanalen. Anderen zijn het met deze uitslag niet eens, waardoor er als vanzelf een reden is voor revanche.
We spraken na het onderlinge potje voetbal met Rachel Kleine van Excelsior Vrouwen en Peter Stolk van het Walking Football-team. Bekijk deze video hieronder:
