Steeds beter, steeds hoger geldt zeker voor onze jeugdopleiding. De onder 21, 18, 17 en 15 spelen na de winterstop op een hoger niveau. De lat steeds hoger leggen past bij Joep Breimer. Hij is sinds het begin van dit seizoen trainer/coach van Excelsior onder 17 en coördinator van de middenbouw. Zijn doelen: jonge spelers beter maken en zichzelf blijven ontwikkelen.
De opleiding Sport en Bewegen zette Joep Breimer op het trainerspad. Hij nam voetbal als keuzevak en kwam terecht bij Graaf Willem II in Wassenaar. De vonk sloeg over: ,,Eigenlijk vanaf de eerste competitiewedstrijd, waarbij ik een opstelling in het boekje moest schrijven en ik op vrijdagavond al slecht sliep omdat ik hoopte dat het snel zaterdag zou worden, wist ik: dit is wat ik wil doen.’’
Ruim tien jaar verder is de liefde alleen maar groter geworden. Na drie jaar Graaf Willem II VAC, vijf jaar ADO Den Haag en twee jaar PSV, koos Breimer deze zomer voor de jeugdopleiding van Excelsior. ,,Bij PSV werkte ik met de grootste talenten, geweldige faciliteiten en allemaal fulltime collega’s. Je hebt er veel concurrentie en te maken met oud-profs. Maar de reistijd brak mij op. Bovendien wilde ik na de onder 14 en 15 hogerop en dat zat er daar niet in. Na het gesprek met Excelsior wist ik dat dit de beste stap voor mij was.’’
Zijn eerste half jaar bracht Breimer de bevestiging dat hij in de jeugdopleiding van Excelsior inderdaad kan doorgroeien: ,,Ik heb goede mensen om me heen, de omstandigheden zijn prima en er loopt veel talent rond bij de jeugd. Iedereen wil keihard werken en dan kunnen er mooie dingen ontstaan. Kijk naar de onder 17. We zijn niet voor niets kampioen geworden.’’
Breimer was ooit zelf een talentvolle jeugdspeler. Nadat hij op zijn vijfde was gaan voetballen bij Tonegido, had hij op zijn twaalfde de keuze uit ADO Den Haag of Feyenoord. Het werd Feyenoord, waar hij in een lichting terechtkwam met Nathan Aké, Tonny Vilhena, Anass Achahbar, Sven van Beek, Lucas Woudenberg, Karim Rekik en Terence Kongolo. ,,Van de achttien spelers zijn er tien prof geworden. Zelf heb ik het helaas niet gered. In de onder 16 maakte ik weinig doelpunten en kreeg ik te horen dat ik weg moest.’’
,,Een verdrietig moment, maar ik kreeg toen alsnog de kans om naar ADO Den Haag te gaan. Helaas liep ik daar tegen hetzelfde aan; te weinig doelpunten. Als spits word je daar nu eenmaal op afgerekend. Op zo’n moment denk je dat jouw wereld instort. In die jaren geef je veel op. Ik vond school minder belangrijk, koos volledig voor het voetbal. Ineens word je met je neus op de feiten gedrukt. Vanuit je puberbrein ben je het daar niet mee eens. Pas later kun je dat relativeren.’’
Nu koestert hij de mooie herinneringen, de tijd bij Feyenoord en ADO Den Haag heeft hem gevormd als mens: ,,Vanuit een veilige omgeving kwam ik in Rotterdam, ging naar Thorbecke op school met al die culturen. Bij Feyenoord wilde iedereen profvoetballer worden. Een harde wereld. In de kleedkamer en daarbuiten komt veel op je af. Er is veel gaande, er zijn veel haantjes met een grote bek. Op het veld moet je het laten zien, maar ook alles buiten het veld is heel leerzaam. Dat alles heeft mij gevormd. Ik ben daar streetwise geworden.’’
Een van de dingen van toen die hij bewust meeneemt in zijn omgang met spelers: ,,Ik had destijds niet het gevoel dat ik zomaar op een trainer kon afstappen en kon vragen wat ik beter had moeten doen. Of vragen waarom ik drie wedstrijden achter elkaar op de bank zat. Dat zat niet in mij, dus deed ik het niet. Wij proberen bij Excelsior juist met alle spelers regelmatig in gesprek te zijn. Dat kan ook vijf minuutjes zijn op het veld. Maar dat contact, het gevoel dat je wordt gezien, is ontzettend belangrijk. Als je aandacht besteedt aan spelers, kun je daar veel voor terugkrijgen.’’
Die gesprekken zijn volgens Joep zo belangrijk omdat elk klein dingetje in het leven van spelers van invloed kan zijn op het spel. De thuissituatie, voeding, hoeveel energie kost het je om met het openbaar vervoer naar de club te komen, de combinatie school en voetbal: ,,Mijn ouders lagen in scheiding toen ik 13 was. Dat is een proces van jaren en aan mij is één keer gevraagd: Joep, klopt het dat je ouders in scheiding liggen? Dat was het. Als club is het belangrijk om navraag te doen bij de speler, maar ook bij ouders. En dat hoeft niet per se de trainer te doen, maar wel in gesprek blijven.’’
,,Dat geldt niet alleen voor de trainer van Excelsior onder 17, maar ook voor die van Manchester United of welk team dan ook. Het vak van trainer is veel breder dan de training verzinnen en op het veld staan. De basis is verbinden. Onze spelers willen zich ontwikkelen en wij helpen daarbij. Met persoonlijke ontwikkelplannen, videoanalyse, krachttraining, individuele gesprekken, wat dan ook. Maar de basis is dat je je spelers goed kent, want dan kun je ze beter beïnvloeden op het veld.’’
Onderdeel zijn van de jeugdopleiding van Excelsior moet een ervaring zijn waar je de rest van je leven iets aan hebt. ,,Sommige spelers zien dat ook zo. Die zeggen: ik weet nog niet of ik profvoetballer wordt, maar ik ga ervan genieten. Zij beseffen dat dit een eenmalige kans is die zo maar voorbij kan zijn. Zij stoppen al die uren erin en houden bij alles in hun leven rekening met hun voetbalcarrière. Ze maken bij ons een enorme ontwikkeling door. Als voetballer, maar ook als mens. Want dat is iets waar we bij Excelsior heel erg mee bezig zijn. Dat wanneer een speler het niet redt, dat hij of zij in elk geval met een stevige maatschappelijke bagage de deur uitloopt en met een goed gevoel op de tijd hier kan terugkijken.’’
Bij hemzelf heeft die bagage ervoor gezorgd dat hij overal in zijn leven voor de volle 100 procent gaat. Die instelling zorgde ervoor dat hij als jeugdtrainer zijn geliefde ADO Den Haag verliet voor PSV, en ook voor zijn keuze voor Excelsior. ,,De jeugdopleiding hier is in beweging. Er is deze zomer veel doorgeselecteerd en dat zie je terug in de kwaliteit van de spelers. Deze club leeft enorm en daar wil ik graag onderdeel van zijn. Ik voel dat ik hier echt een betere trainer kan worden binnen deze club. Bij iedereen hier voel ik dat er een goede energie is en dat de talenten die hier rondlopen, echt worden gezien. Ook binnen het stadion.’’
Met maatwerkplannen worden deze talenten klaargestoomd om de overstap te kunnen maken naar het eerste elftal. Verschillende jeugdspelers hebben daar tijdens trainingen en oefenduels met het eerste aan mogen ruiken. Ook dat stimuleert enorm: ,, Met de spelers maken we plannen hoe zij zich kunnen doorontwikkelen. We vragen aan hen: wie heb je daarbij nodig? Wat wil je van ons hebben? Hoe kunnen we je faciliteren? Dat kan met videobeelden zijn, één op één veldtraining, gesprekken, krachttraining. Voor iedere speler ligt zo’n plan klaar. We gaan ook wat meer in kleine groepen trainen of met meerdere trainers op een groep. Allemaal gericht op ontwikkeling.’’
Voor zijn eigen ontwikkeling is ook de functie van coördinator middenbouw belangrijk: ,,Ik overleg veel met trainers, breng spelers in kaart en kijk met scouting al naar volgend seizoen. Ik probeer de trainers op en naast het veld te helpen en soms moet je brandjes blussen. Daarnaast vind ik het leuk om te sparren over speelwijze en trainingsvormen. Ik ben nu 29 en wil stappen blijven zetten. Dat kan de komende jaren volgens mij prima hier bij Excelsior.’’
Ook heeft hij nog een eigen bedrijf waarmee hij spelers individueel helpt. ,,Onder andere met videoanalyses. Ik krijg beelden, analyseer die en dan ga ik met die speler zitten om hem te helpen. Daar leer ik zelf ook van. Dat spelers dit individueel doen is steeds meer geaccepteerd, zoals veel spelers ook een zaakwaarnemer, een eigen fysio, diëtist of awareness coach hebben. Tevens geef ik veel privé trainingen en small group trainingen. Dat geeft aan dat die jongens, ook buiten de club, enorm bezig zijn met hun eigen ontwikkeling.’’
Joep Breimer, die zijn UEFA-A diploma heeft, kijkt ook graag naar de lange termijn: ,,Mijn doel is om ooit als hoofdtrainer of assistent in de Eredivisie werkzaam te zijn en misschien zelfs naar de Champions League anthem te mogen luisteren. Je moet dromen, maar voorlopig voel ik mij de jeugdafdeling van Excelsior als een vis in het water.’’
Dit artikel verscheen eerder in Excelsior Magazine februari 2024 ǀ Foto’s: Antim Photography
