Profvoetballers richten zich vaak 24/7 op hun sport. Maar sommige van die spelers doen er iets naast of zijn bezig met hun leven na het voetballen. Zoals Lynn Groenewegen, middenvelder van Excelsior Vrouwen, en verdediger Ian Smeulers van de mannen van Excelsior Rotterdam. Zij werken elke dinsdagmiddag mee als coach van kinderen in het programma Playing for Success van de Excelsior Foundation.
Lynn Groenewegen (20) is bezig aan haar tweede seizoen bij Excelsior Vrouwen. Na haar eerste jaar, waarin ze vooral in het beloftenteam uitkwam, is ze nu een van de steunpilaren van het eerste elftal. Ze heeft er alles voor over om te top te halen, maar net als alle vrouwen van Excelsior doet ze ook iets naast het voetballen. Toen Lynn stopte met haar studie Sport Marketing was ze op zoek naar werk. Na een gesprek met hoofd vrouwenvoetbal Nicole Deurholt liep ze een keer mee bij Playing for Success.
,,Die les ging over pesten. Dat raakte me enorm. De middag was zo voorbij en de keuze was voor mij toen snel gemaakt. Elke dinsdag na de training ga ik hier naartoe. Natuurlijk kost dat energie, want als de kinderen er zijn, sta je de hele tijd aan. Maar het voelt niet als werk. Ik krijg namelijk ontzettend veel energie terug van de kinderen.’’
Ian Smeulers (24) herkent het verhaal van Lynn. De verdediger is bezig aan zijn eerste seizoen bij Excelsior. Hiervoor speelde hij in Noorwegen bij Sfandefjord en daar werkte hij vaak mee aan maatschappelijke projecten. Toen hij had getekend bij Excelsior, nam hij contact op met directeur Frank Vijg van de Excelsior Foundation met de vraag of hij iets kon betekenen: ,,Ik wil graag iets doen voor anderen. Ik heb twee keer meegekeken bij Playing for Success en dat beviel zo goed dat ik graag wilde gaan meewerken. Dit is mijn eerste periode.’’
De mannen trainen later op de dag dan de vrouwen en soms komt daar nog krachttraining achteraan. Daardoor is PfS voor Ian soms lastiger te combineren met zijn voetbalcarrière dan voor Lynn. Maar als het even kan, sluit hij op dinsdagmiddag aan in de les: ,, Aan het eind van de dinsdag ben ik kapot, maar ik vind het hartstikke mooi dat ik iets kan betekenen voor die kinderen.’’
Bij Playing for Success (PfS) komen kinderen met minder zelfvertrouwen en weerbaarheid dan de meeste andere kinderen. Uit de hoogste groepen van het basisonderwijs en de eerste twee klassen van het voortgezet onderwijs. Dagelijks komen ze in groepen van 15 bijeen in het DHL Leercentrum in het Excelsior Stadion. Samen met de docenten en coaches van de Excelsior Foundation werken ze aan hun eigen leerdoelen.
Zo’n leerdoel wordt aan het begin van de periode per kind bepaald. Lynn en Ian coachen allebei twee kinderen. Een heel persoonlijke aanpak dus. Lynn: ,,Elke les begint met een gesprek met je coachleerlingen. Vervolgens start het programma, waarin een bepaald onderwerp centraal staat, en we sluiten af met een evaluatie.’’
Ian: ,,De individuele gesprekken met mijn coachleerlingen vind ik erg leuk. Juist door die intensieve begeleiding kun je veel aandacht aan de kinderen besteden. Als ze hun leerdoel eerder dan binnen 12 weken bereiken, bepalen we een nieuw doel. Alles om kinderen te laten groeien. Dat is mooi om aan bij te dragen. We bespreken dit ook tijdens oudergesprekken. Voor mij is dit allemaal nieuw en dus enorm leerzaam.’’
Lynn: ,,Dat geldt voor mij ook. Als de kinderen weg zijn, hebben we een evaluatiegesprek met alle coaches, onder leiding van de docent. Dan bespreken we wat goed ging en waar we op kunnen letten. Als een kind bijvoorbeeld heel druk is, ben ik geneigd daarachteraan te blijven lopen. Ik blijf waarschuwen tot iemand luistert. Docent Arend zei: Een kind vraagt op zo’n moment negatieve energie van je en dan moet je hem laten gaan. Dat zijn dingen die ik meeneem. Als ik dat daarna toepas, merk ik echt dat het beter gaat.’’
Ian: ,,Ik leer hier hoe ik met kinderen moet omgaan. Mijn vriendin en ik hebben onlangs een kindje gekregen en daar werd ik hier toch een beetje op voorbereid. Ik heb geen opleiding op dit gebied en doe dingen vaak op gevoel. Soms werkt dat en soms niet. Het is leerzaam dat we dat achteraf met elkaar bespreken. Kinderen zijn allemaal anders en dus is de aanpak ook steeds anders. Dat geldt overigens niet alleen voor kinderen. Ook als directeur van een groot bedrijf of trainer van een voetbalteam moet je daar rekening mee houden.’’
Lynn: ,,Je leert hier omgaan met mensen, dat iedereen anders is en dat je dingen vanuit verschillende perspectieven kunt bekijken. PfS verbreedt mijn denkwereld en dat helpt me ook bij het voetballen. De ene teamgenoot reageert ook anders op coaching dan de ander. Dat moet je van elkaar accepteren om van elkaar te kunnen leren.’’
Ze merken dat hun werkzaamheden impact hebben. Ian: ,,Ze vinden het volgens mij ook leuk dat ik voetballer ben. Toen we hier laatst op dinsdagavond voor de beker speelden en ik niet bij PfS kon zijn, stonden ze voor het raam te zwaaien toen ik aankwam voor de wedstrijd. Er zijn hier ook kinderen die graag profvoetballer willen worden. Misschien kan ik ze daarin ook motiveren.’’
Lynn: ,,Ik kreeg een berichtje van de ouders van een van mijn coachleerlingen. Ze schreven dat ze echt verschil zagen. Ze hoorden het van school, maar merkten thuis ook dat het veel beter ging met hun dochter. Ze waren uit eten geweest en waar zij voorheen nooit iets durfde te zeggen, had ze nu zelf haar eten besteld. ‘Dat komt deels door jou’, schreven ze. Toen moest ik wel even slikken. Ik doe dit voor de kinderen en omdat ik dit leuk vind. Maar, zo bleek, ook voor de ouders. Daarom vind ik het zo mooi dat dit bestaat.’’
Ian: ,,Als club of voetballer kan je kinderen eerder kunnen raken dan iemand anders. Ik zie mezelf dit niet als beroep doen, maar voor nu ben ik dankbaar om een bijdrage te mogen leveren. Ik vind het ook lekker om even los te zijn van voetbal. In de kleedkamer gaat het toch vaak over voetbal, hier is dat veel minder. Op sociaal vlak steek ik er daarom ook zelf veel van op.’’
Lynn: ,,Voetbal is op dit moment het belangrijkste voor mij. Ik weet nog niet wat ik daarna wil gaan doen. Daarom vind ik het leuk om nu te ontdekken wat ik leuk vind. Dit is voor mij ook een gezonde afleiding van voetbal. De hele tijd volledig in focus zitten is soms heftig. Toen ik twee jaar geleden weg moest bij Feyenoord, dacht ik aan stoppen. Gelukkig heb ik de knop kunnen omzetten. Ik ben me gaan focussen en een ander persoon geworden. Dat heb ik niet alleen gedaan, anderen hebben mij geholpen. Dan zie je hoe belangrijk coaching is. Ook daarom vind ik PfS zo mooi. Zowel op voetbalgebied als bij PfS ontwikkel ik mezelf en daar ben ik Excelsior dankbaar voor.’’
Dit artikel verscheen eerder in Excelsior Magazine februari 2024 ǀ Foto’s: Antim Photography
