Adrie Koster was van 1997 tot 2003 hoofdtrainer in Kralingen. In de tussenliggende periode werkte hij bij verschillende clubs in binnen en buitenland. Nu is hij terug bij Excelsior Rotterdam als assistent-trainer. Ouder en wijzer, zoals dat heet, maar zijn visie op voetbal is niet veranderd. ,,Ruben denkt hetzelfde over voetbal als ik. Daarom hebben we een klik.’’
,,Als mens en persoon verander je niet zoveel, maar ik ben in de tussenliggende periode natuurlijk heel wat ervaringen rijker geworden’’, begint Adrie Koster zijn verhaal. Hij is inmiddels 69, maar naar eigen zeggen ‘vrij fit’. ,,Ik vind het heerlijk om weer met die jonge gasten op het veld te staan. Michel Breuer en Ronald Graafland heb ik nog als spelers in mijn ploeg gehad. Prachtig om te zien dat zij nu ook trainers zijn.’’
,,Excelsior is natuurlijk wel veranderd’’, zegt hij. ,,Het komt allemaal bekend voor als ik om me heen kijk, maar het is wel groter en professioneler geworden. Dat moet ook wel. Het is een andere tijd dan toen ik hier hoofdtrainer was. Ik weet nog goed dat ze met het bouwen van dit stadion begonnen. Eerst de Albers-tribune en later de hoofdtribune. Als je ziet wat er nu allemaal is, is er duidelijk progressie geboekt.’’
Zijn periode als hoofdtrainer was in de tijd van de samenwerking met Feyenoord. Ook toen werden talenten opgeleid en ging ontwikkeling samen met presteren. In 2002 lukte het Excelsior onder zijn leiding voor het eerst deze eeuw om te promoveren naar de Eredivisie. Een jaar later volgde degradatie en werd afscheid genomen van Koster. ,,Ik heb sinds die tijd veel meegemaakt.’’
Ervaringen die ervoor zorgen dat hij Excelsior nu vanuit een andere rol kan helpen. ,,Ik was verrast toen ik werd gevraagd als assistent-trainer. Na mijn vertrek bij Willem II is er genoeg op mijn pad gekomen. Maar dat paste op dat moment niet. Toen Excelsior aanklopte, werd ik meteen enthousiast. Als ervaren assistent naast een jonge hoofdtrainer, dat sprak me direct aan. Ik denk ook dat deze rol me ligt. Het gevoel was meteen goed en daarom heb ik hier wel ‘ja’ op gezegd.’’
Naast een goed gevoel was het allerbelangrijkste of de voetbalvisie van Ruben den Uil zou aansluiten bij die van hem. ,,Ik heb in het eerste gesprek met Daan en Niels direct aangegeven hoe ik over voetbal denk. Daar werden zij enthousiast van. Ook met Ruben was er direct een klik en we denken hetzelfde over voetbal. We kunnen elkaar echt versterken. Je bent namelijk nooit uitgeleerd. Dat vind ik ook zo mooi aan voetbal. Of je nu 18, 33 of 69 bent, je kunt elke dag van iedereen leren. Je neemt mee waar je iets aan hebt en zo vorm je je eigen voetbalvisie.’’
In zijn periode als hoofdtrainer van Excelsior was die visie al duidelijk zichtbaar met aanvallend voetbal, waarbij de ploeg zich nauwelijks aanpaste aan welke tegenstander dan ook. ,,Het gebeurt natuurlijk weleens dat je wordt teruggedrongen, maar als je de bal hebt moet je initiatief nemen en proberen te scoren. Je moet een wedstrijd niet ondergaan, maar zelf bepalen wat er gaat gebeuren. Zo heb ik mijn hele leven tegen voetbal aangekeken en dat doe ik nog steeds.’’
Net als Ruben den Uil was Adrie Koster, nadat hij was afgekeurd als voetballer, al jong actief als trainer. ,,Ik was destijds bij Willem II ook een van de jongste trainers in het betaalde voetbal. Ik ken de situatie van Ruben dus een beetje. Het is mooi dat hij op eigen benen kan staan en dat ik hem en de rest van de staf kan ondersteunen. Ik wil Excelsior helpen en spelers beter maken. Sinds de eerste training doe ik dat volle bak en dat vind ik heerlijk. Lekker met voetbal en het ontwikkelen van spelers en het team bezig zijn. Dat is toch prachtig?’’
