Voormalig Excelsior-speler en trainer Joop van Daele is op 77-jarige leeftijd overleden. Van Daele speelde in het seizoen 1980-1981 in Kralingen zijn laatste wedstrijden als voetballer, waarna hij verderging als trainer.
Na een rijke carrière als speler bij Feyenoord, waarmee hij onder meer de Wereldbeker en Europacup I won, kwam Van Daele in 1980 via Go Ahead Eagles en Fortuna Sittard op bijna 33-jarige leeftijd als speler-trainer bij Excelsior terecht. Voor zijn komst werd een bedrag van ‘minder van 50.000 gulden’ betaald aan Fortuna Sittard, waar hij ook jeugdtrainer was.
Van Daele kwam 27 wedstrijden in actie in het degradatieseizoen 1980-1981, waarin hij ook de A- als B-jeugd onder zijn hoede had. Een seizoen later bracht hij Excelsior, als assistent-trainer onder Hans Dorjee, binnen één jaar terug naar de Eredivisie. Na nog een seizoen, nu als assistent van Rob Jacobs die hem later omschreef als een ‘geweldige assistent’, vertrok Van Daele in de zomer van 1983 naar DS’79. Hij had bij Excelsior willen blijven, maar om financiële redenen kon de club hem geen aanbieding doen waarvan hij rond kon komen.
In 1988 keerde Van Daele op parttimebasis als hoofdtrainer terug in Kralingen, waar hij Henk Wullems opvolgde. Van Daele was op dat moment trainer bij Papendrecht, dat 12.000 gulden ontving. De verwachtingen waren hooggespannen en tot ver in het seizoen leek Van Daele Excelsior naar de eredivisie te brengen, maar tegen het einde van het seizoen ‘was de koek op’ – zoals hij het zelf verwoordde. In de nacompetitie eindigde Excelsior als laatste.
Nadat Van Daele mondelinge overeenstemming bereikte over een contractverlenging voor twee jaar, werd hij benaderd door eredivisieclub FC Utrecht. Hij hield zich echter aan zijn woord. ‘Joop weet bij wat voor soort club hij werkt. Hij voelt de sfeer goed en handelt er naar’, zei toenmalig voorzitter Simon Kelder in dagblad Het Vrije Volk. De twee konden het goed met elkaar vinden. ‘Toen hij even bij Utrecht in beeld was, hebben we gezegd: Joop we houden je aan je contract. En dat heeft hij zonder morren geaccepteerd.’
Voorafgaand aan het seizoen 1989-1990 zag Van Daele belangrijke basisspelers vertrekken, waar hij eveneens nuchter onder bleef. ‘Voor mij is het een uitdaging om met minimale middelen een prestatie neer te zetten. Ik ben een eigenwijze vent. Overal waar ik kom, denk ik iets te kunnen bereiken’, vertelde hij in Het Vrije Volk. Toen de blessurenood in augustus 1989 dusdanig hoog was, verscheen hij in een oefenwedstrijd zelf op 42-jarige leeftijd nog binnen de lijnen.
Excelsior speelde geen rol van betekenis in de eerste divisie en begin januari 1990 zat het seizoen er al op voor Van Daele. Hij onderging een heupoperatie, waardoor assistent Martin van der Kooij zijn taken tot het einde van het seizoen zou overnemen. Tijdens de afwezigheid van Van Daele begonnen sommige spelers echter hun vraagtekens te zetten achter de terugkeer van hun trainer. Van Daele ging uiteindelijk akkoord met een voorstel van het bestuur om de spelersgroep te laten stemmen over zijn toekomst. Dertien van de negentien spelers wilden dat Van Daele zou vertrekken, waardoor hij op 13 april 1990 moest vertrekken. ‘Hem valt eigenlijk niets te verwijten. Hij heeft er hard voor gewerkt (.) maar als het niet klikt, houdt het op en moet je ingrijpen’, legde Kelder uit in Het Vrije Volk.
In maart 1989 verklapte Van Daele in een interview met hetzelfde dagblad dat hij hoogtevrees had. ‘Euromast en WTC zijn niks voor mij. Hoog staan met Excelsior, daar kan ik wel tegen. Maar ik blijf met beide benen op de grond, dat scheelt.’
Wij wensen de familie en nabestaanden veel sterkte toe met dit verlies.
Copyright: City Photo / Joop Dorst
