Luigi Bruins wandelde op zesjarige leeftijd bij Excelsior binnen. Waarom zijn ouders destijds voor Excelsior kozen, weet hij niet: ,,Als je zo jong bent, sta je daar niet bij stil. Waarschijnlijk zagen ze dat ik het leuk vond om tegen een bal te trappen en hebben ze me lid gemaakt van Excelsior. Ik heb het hier altijd naar mijn zin gehad.’’
,,Ik herinner me de tijd in de F, E en ook D-jeugd vooral als een periode waarin je met vriendjes ging voetballen. Alsof je op het pleintje speelde, als vrienden onder elkaar. Het kon er fel aan toegaan, maar na afloop zat je gezellig met elkaar in de kantine. Veel jongens uit die tijd kom ik nog steeds tegen. Sommigen regelmatig en anderen wat minder, maar het is altijd leuk om jongens waar ik mee heb gespeeld, te zien.’’
,,In de B1 werd steeds meer duidelijk dat ik misschien het eerst zou kunnen halen. Als tweedejaars B speelde ik met A1 mee en als A-junior trainde ik met de selectie en speelde regelmatig met het tweede. Ik richtte me echter vooral op school, omdat ik mijn diploma wilde halen. Met A1 deden we het vooral in het eerste seizoen goed. We speelden in de Eredivisie tegen grote clubs met goede spelers. We eindigden op de zesde plaats en dat met jongens die veelal vanaf de F’jes voor Excelsior speelden.’’
,,Mijn debuut voor het eerste maakte ik in de uitwedstrijd tegen FC Eindhoven op 28 januari 2005. Dat niet elk debuut als een jongensdroom verloopt, bewees die wedstrijd. We verloren met 3-0 en het is geen avond waar ik graag op terugkijk. Er zijn wedstrijden met Excelsior waar ik liever aan denk. Zoals die thuiswedstrijd tegen AZ, dat kampioen kon worden. Wij wonnen die middag met 3-2. Dat was een rare zondag.’’
,,Of Excelsior mijn club is? Dat lijkt me duidelijk. Ik ben na mijn vertrek naar Feyenoord twee keer teruggekeerd. Deels uit noodzaak, maar ook omdat ik me hier gewoon thuis voel. Ik kan na mijn voetblessure helaas nog steeds niet spelen, maar het gaat wel de goede kant op. Wanneer ik weer kan voetballen, durf ik niet te zeggen, maar als je me vraagt of dat voor de winterstop is dan zeg ik absoluut ‘ja’.’’
In ‘Terug naar de basis’ vertellen spelers van Excelsior aan de hand van een jeugd(voetbal)foto over de eerste stappen in hun voetbalcarrière en de vereniging waar ze voor het eerst tegen een bal hebben getrapt.
